Een service stuitert over me heen, de kuilen achter de baseline stellen mijn enkels en benen zwaar op de proef en als ik wil uithalen met mijn backhand beslist de baan dat de bal nét weer even anders omhoog komt.
De frustratie neemt toe. Ik zeur over de baan. Maar tegelijkertijd besef ik: dit is het. Dit is wat tennis mooi maakt. Drie sets lang rennen, glijden en springen over een gravelbaan. Hoge spinballen, retourneren vanuit het hek en korte ballen halen. Niet alleen maar serveren en hakken. We spelen rally’s van twintig slagen, waarna ik meer dan eens hijgend op het bankje tussen mijn teamgenoten zit. Het is een fysieke uitputtingsslag.
Dit kan op geen enkele andere ondergrond. Zeker niet op kunstgras, smashcourt, topclay of welke andere kunstmatige, plastic ondergrond die ooit bedacht is. En nee, een potje padel komt ook bij lange na niet in de buurt van dit gevoel.
Dit is wat tennis mooi maakt. Drie sets lang rennen, glijden en springen over een gravelbaan.
In derde set slaat de vermoeidheid toe. Ik mis een makkelijke bal. De baan is daar verantwoordelijk voor, laat ik hardop weten. Onterecht. Ik moet gewoon beter bewegen. Mijn conditie laat nog te wensen over.
Als ik mijn beklag doe, denk ik meteen aan die vrijwilligers die deze week keihard werkten om de banen te prepareren. En als ik eerlijk ben, is de baan helemaal niet slecht. Beetje treurig dat ik klaag. Al heeft dat vooral te maken met de stand op dat moment.
Ik verlies, na een strijd van 2,5 uur. Ik ben kapot. Maar ik heb genoten. Met dank aan ‘mijn gravelbaan’. We speelden geweldige punten. Balwisselingen die je alleen op het gemalen baksteen hebt. De bad bounces en bijna valpartijen ben ik allang vergeten. Dit is 1000 keer beter dan al die andere ondergronden bij elkaar.
Voordat we gebroederlijk de baan verlaten roept de plicht: vegen, walsen en gaten dichtmaken. Dan beslis ik: later word ik groundsman. Samen met mijn makkers op maandag- en donderdagochtend de baan op en top maken, zodat in het weekend lekker gegraveld kan worden. Het is de beste manier om groundsmannen van nu te bedanken.
Volgende week speelronde 2. Uit op kunstgras. Zin in.
